Վերջերս շատ է քննարկվում Սամվել Շահրամանյանի կողմից 2023 թ. սեպտեմբերի 26-ին ստորագրված հրամանագիրը, դրա իրավական ուժ ունենալու հարցը և այլն։Մի խոսքով, Արցախի հետ կապված քաղաքական գործիչների կողմից քննարկվող հարցերից մեկն է։ Կարծես թե այսօրվա Ռուսաստան-Արևմուտք պատերազմում այդ թղթի գոյությունը կամ չգոյությունն է ինչ-որ բան որոշելու։
Արցախի համար ինչ-որ տեսական հնարավորություններ կարող են բացվել միայն Ռուսաստանի հաղթանակի դեպքում։ Հետևաբար, միայն դեպի Ռուսաստան՝ դեմքով, իսկ դեպի նրա թշնամիներ մեջքով շրջվելը կարող է այդ տեսական հնարավորությունը ստեղծել։
Դեմքով ամբողջովին դեպի Ռուսաստան թեքվելը դեռ առնվազն 2020-ից պետք է արվեր, Ռուսաստանի թշնամիները պետք է հայտարարվեին Արցախի թշնամիներ։ Այնպես, որ աշխարհում այդ լուրը թնդար, որ աշխարհում, մասնավորապես Հայաստանում, Ռուսաստանի դեմ ծղրտացողները հայտարարվեին Արցախի թշնամիներ։
Այսօր Արևմուտքը Հայաստանի համար է նույն աղետը նախապատրաստում, և արդեն Հայաստանի հերթն է դեմքով դեպի Ռուսաստան շրջվելու, քանի դեռ ուշ չի։
Հ.Գ. Միայն չասեք, որ Հայաստանի դեպքում դա հնարավոր չի, որովհետև ունենք այսօրվա իշխանությունը։ Հայաստանում Ռուսաստանի հետ հարաբերություններ կառուցելու կողմնակից ընդդիմադիրների 99%-ը միայն կես աչքով են դեպի Ռուսաստան, մարմնի մնացած մասերով Արևմուտք են։ Այդ կես աչքն էլ, ինչպես ասում են, «նա վսյակի թող լինի» տարբերակով է։
Հայկ Այվազյան